بسم الله الجبّار
حواسمون به خودمون نیست! داریم غرق میشیم تو خواسته هامون...
ما خدا رو واسه حاجتامون میخوایم نه حاجتامونو واسه خدا!
مگه معیار علاقه مندی های ما نباید خدا باشه؟ چرا فقط خودمونو میبینیم پس؟
صبح داشتم فکر میکردم اگه خدا بیاد بگه این علاقه، تو رو از من دور میکنه، دست از این علاقه مون برمیداریم؟
واقعا خدا کجای زندگی ماست؟!
بی انصاف شدیم خیلی...
فراموش کردیم مقصدمونو، فقط داریم میریم جلو! شایدم عقب!
این وسط هم همش داریم غر میزنیم. چمونه ما؟! چرا اطمینان قلب نداریم؟
آرامشمون گم شده...
ارزش محبتمونو خدا بذاریم، خدا رو ببینیم آروم میشیم...
زهرا
