بسم الله النور
خب من همیشه سادگی رو دوست داشتم :) همیشه تو هر جمعی هم که میرم، اول آدمای ساده به چشمم میان. دخترای ساده با چهره ملیح و ساده شون، با اون خودِ خودِ واقعیشون، همیشه برام یه جور دیگه‌ای ارزشمند بودن و هستن :) خب من اطرافم زیاد از این آدما دارم یعنی بهتره بگم خدا زیاد این آدما رو سر راه من گذاشته و همچنان هم داره میذاره...
نه تنها آدما، که همه چیز برای من ساده‌شون قشنگ تره :)
نمیدونم دقیقا از کی یا چجوری این علاقه شروع شد ولی وقتی خودمو شناختم دیدم که من، خودم و متعلقاتم، همه با هم ساده ایم و سادگی رو دوست داریم!
خب شاید از اول همه چیز ساده شروع شده! از نشستن ساده‌ی بابا تو کتابخونهٔ دانشکده و رد شدن ساده ترِ مامان از جلوش، تا شکل گرفتن یه عشق ساده با یه نگاه ساده :) از نامه های ساده بابا به مامان تا خواستگاری بامزه‌شون و عقد ساده شون و حلقه بسیار قشنگ و ساده مامان، همه و همه نشون از یه شروع ساده و عاشقانه است. :)))
مامان و بابا رمانتیک ترین، خوشبخت ترین و در عین حال ساده ترین زوجی هستن که من میشناسم :)))
این سادگی، اولش برام فقط در حد یه علاقه بود ولی الان شده یه التزام!
التزام ذهنم برای ساده بودن شاید یکی از مهم ترین تصمیم های زندگیم به حساب بیاد. حالم بهتره اینجوری. احساس میکنم سادگی به آدم ها نور میده. انگار اینجوری راحت تر میشه در مسیر حق جلو رفت.
این روزا وقتی میرم بیرون، مخصوصا توی تهران، حالم یه جوری میشه! خیلی بد وضعی شده! از دیدن لباس های نامتعارف و تعجب آور پسرا تا آرایش غلیظ دخترا. دلم میخواد برم بهشون بگم عاخه عزیز دل من اول از همه داری به خودت ظلم میکنی. این همه ساعت زیر آرایش بودن پوست صورتت، داغونش میکنه به مرور! چرا و حقیقتا چرا اینقدر دخترای ما حاضرن خودشونو تغییر بدن؟! چرا فکر میکنن خودِ واقعیشون دوست داشتنی نیست؟! چرا این همه عمل های زیبایی رو داریم؟! این استفاده بی رویه از لوازم آرایشی این پیروی از مدِ بعضا بسیار مزخرف! چرا باید اینقدر رایج باشه!
اصلا نمیخوام بگم کسایی که ظاهر خیلی مناسب و موجه‌ای ندارن، آدم های خوبی نیستن! اما خب این هم یه بعد از ابعاد زندگی انسان هاست. به قول رهبر عیب اونا تو ظاهرشونه و همه میبینن ولی عیب ما تو باطنمونه و دیده نمیشه :) و خب درست کردن باطن به مراتب سخت تره! تلاش زیاد میخواد. مراقبه میخواد. حواسِ جمع میخواد.
خدا خودش کمکمون کنه آدم بشیم :)
ربنا لاتواخذنا ان نسینا أو أخطانا
ربنا و لا تحمل علینا إصرا کما حملته علی الذین من قبلنا
و لا تحملنا ما لا طاقه لنا به
واعف عنا واغفر لنا وارحمنا
«قسمتی از آیه ۲۸۶ سوره بقره»
فرزانه فرجادی کیا
